Deneyimsel Oyun Terapisi

DOT çocukların dünyayı bilişsel olarak değil, deneyimsel olarak algıladığı varsayımı üzerine kuruludur. Çocuklar kuşkuları, soruları ve korkularını bilişsel olarak anlamaktan çok deneyimsel olarak anlarlar ve aktarırlar. Çünkü çocuklar rahatsız edici duygular üzerine etraflıca düşünemezler, bunu yerine o duyguları çeşitli ortamlarda, çeşitli davranışlar ile hareket ederek deneyimlerler.

Çocuk, 2 yaşından itibaren sembolik oyunlar ve fantezi oyunları oynamaya başlar. Bu dönemden sonra çocuklar, semboller ve oyuncaklar vasıtası ile sorunlarını canlandırabilirler. Oyunda oyuncaklar yolu ile canlandırma yapan çocuk, gerçeklikten uzaklaşarak bunalmaktan kurtulur. DOT’de çocuğun terapistle kurduğu ilişki iyileşmenin temel bileşenidir. DOT’da Çocuk Merkezli Oyun Terapisi gibi çocuğun iyileşmek için çaba harcadığına inanır. Aynı şekilde çocuk, acısını nasıl ele alacağını ve nasıl oyuna dökeceğini herkesten daha iyi bilir. Bu nedenle DOT’da terapist oyun terapi odasında çocuğu yönlendirmez. Çocuk içinden geldiği oyuna ve oyuncağa yönelebilir ve dilediği oyun senaryosunu kurgulayabilir.

Eğer çocuk kendi oyunlarına çocuğu dahil etmek isterse, terapist o zaman çocukla birlikte oynamaya başlar. DOT’da terapist çocuğun kendine verdiği rolü yerine getirir. Kendisi gibi hareket etmesini isterse öyle hareket eder. Çocuk kendini güçlü terapisti zayıf konuma koyabilir. Bu yolla çocuk hayatta yetişkinlerde olan gücü terapide deneyimler. Çocuğun verdiği role giren terapist de çocuğun yaşadıklarını ve duygularını deneyimleme imkânı bulur. Bu duygular güçsüzlük, aşağılanma, hor görülme, cezalandırılma, değersizlik gibi duygulardır.